Ya Kal, Ya Da Gelme Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Kır çiçeklerinde süren bir filizdi hayallerim,
Hep seni okşadım düşlerimde,
Seni sevdim.

Kimi bir bal çiçeğiydin tatmadığım,
Kimi hercai uzaktan baktığım,
Kimi papatyamdın,
Kimi papatyamdın taç yapraklarında fal açtığım.

Hani yüksekçe tepe aralarındaki kıvrım,
Kâğıt kayıklarımı saldığım
Dere sularında arandım.

Denizler çok uzaktı bana
Hem de çok,
Ulaşılmazdı,
Ulaşılmazdı senin gibi.

Üzüm bağları yoktu buralarda
Şarap gibi içemedim seni,
Gönlüm hala tadamadığım dudaklarında inan,
Tadamadım gonca dudaklarından sevgini.

Şuh kahkahalarını duymak isterdim oysa
Yeniden,
Yeniden dolanmak beline,
Kapıldım gidiyorum işte gözün aydın,
Sensiz
Yâd ellerine.

Kır çiçeklerinde süren filizler kırık şimdi,
Goncalarda bit böcekleri yuvalı,
Çiçekler hala ummakta aşkı,
Öyle kalmalı.

Korkuyorum koklamaktan seni,
Bir aşk böceği kaçar diye burnuma,
Çıkmazsın beynimden bir daha asla,
Gelir misin?
Onulmaz bir derde düşersem
Dermanım olur musun?
Üşürsem yalnızlığımda sensiz
Isıtır mısın sevgilim,
Isıtır mısın?

Kalbindeki o özel salondaki yerim
Sevgiden mi, söyle
Yoksa umutsuzluğunda yazılan birkaç hece mi?

Kandırma ne olursun
Özendirme,
Kırk kanatlarım,
Yanık yüreğim dayanmaz sonra,
Seviyorsan,
Seviyorsan bir daha asla vazgeçme.

Zor yok,
Ben alıştım yalnızlığın yoksulluğuna,
Yalnız ihanetlere yeter diyorum,
İhanetler beter,
İhanet sayarım gidişini sonra,
Ya kal,
Ya da gelme.

13.Mayıs.2009 12.40