Ya İstiklal Ya Ölüm Şiiri - İbrahim Karaçay

Adı Birinci Dünya, yenik çıktık savaştan,
Türkler bitti dediler geçti artık iş işten,
Kuşatmaya alındı Anadolu´m dört baştan,
Çakallar sofrasında memleket dilim, dilim
Her taraf zapt edildi, her taraf bölüm bölüm

İngiliz, Fransızlar bir yandan da İtalya
İştahları kabarmış salya akıyor, salya
İstanbul, Çanakkale, gitmiş Konya, Antalya
Mondros Anlaşması ki zalimden daha zalim
Bir senaryo yazıldı, savaştan daha elim.

Ordu terhis edilmiş, silah da yok yetesi
Her şey bunla bitmiyor, daha vahim ötesi
Gizli, gizli kuruldu Ermeni, Rum çetesi
İçerden kemiriyor sinsice milim milim
Yüzlerce yıl bekledim, budur diyor emelim

Yığılmış enkaz gibi kahır üstüne kahır
Tarifin imkânı yok, durum ağır mı, ağır
Yönetici gaflette, gözler kör, kulak sağır
İhanet batağında kaybolmuş akl-ı selim
Ne akıl sır eriyor, ne de pozitif bilim

Amerikan mandası, İngiliz himayesi
Diyen beyinsizlerin, yükseldi çatlak sesi
Ümit kesmek yok bizde, vermeden son nefesi
Bu millet çıkacaktır, yarınlara sağ salim
Bir güneş doğar elbet; ışıldar yurdum, ilim.

Ve On dokuz Mayıs´ta Samsun´a çıktı Güneş
Öyle bir güneş ki bu, gıptayla baktı Güneş
Kurtuluş´a götüren, meşale yaktı Güneş
Mustafa Kemal´di bu, bayram etti ahalim,
Senaryoda son perde, burada koptu fil(i)m.

Sevinç gözyaşı oldu, kederden akan yaşlar,
Heybetinden dikildi, öne eğilen başlar
Bir aslan kükremesi dedi ki; arkadaşlar!
Tarih tarih olalı, görmedi böyle zulüm,
Türk´e zincir vurulmaz, YA İSTİKLAL YA ÖLÜM!

06.01.2003
İbrahim Karaçay