İsfehan'dan çıkıp, çekmiş besmele
Kapatıp gözünü, uçmuş Mevlâ'ya
Hamdüsenalar olsun, varmış İsmil'e
Şemş'in ateşiyle yanan Mevânâ
İsmil dediğimiz, küçük kasaba
Konya'dan öncesi, gelmez hesaba
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta