Ya Hiç..? Şiiri - Zişan Türkcephe

Yolunda gitmeyen çok şey var , yolundaymış gibi gözüken..
Tamam öyle böyle devam ediyor işte hayat
Bana bir şey demeyin ben zaten her gün diyorum kendime
Biliyorum da
Ama olmuyor işte bazen
Çaresizliğin eşiğindeyim..
Hani olur ya ufacıcık bir şey başına gelir oturup hıçkıra hıçkıra ağlarsın, ama sadece ona değil, o zamana kadar olmuş bütün her şeye..
O zaman nasıl hissederse insan öyle hissediyorum..
Kalbim sıkışıyor
İnsan ruhuna da bedenine de ağır gelir miymiş ? Geliyormuş..
Anlıyor musunuz?
Ruhum bedenime ağır geliyor
Bu hayat yüreğime ağır geliyor
Bu düşünceler kalbime ağır geliyor..
Çıkıyor, neyi içime attıysam, hangi acıyı arkama bıraktıysam, geçer dediklerim..
Alıştım, alıştırdım.. geçer dedim geçtiler ama biliyordum geçmediklerini hep o kuytu köşede beklediklerini..
Kaç zaman anlatamadıklarımın ağırlığıyla geçti günlerim bilmiyorum..
Bu ağırlığı bir başkasının üzerine atamam..
Ben hiç bu kadar bencil olamadım..
Neden yazıyorum sanıyorsun neden böyle konuşuyorum sanıyorsun neden size bunları anlatıyorum sanıyorsun. Döküyorum ya işte içimi..
Neden görmüyorsunuz
Neden görmüyor kimse
Neden herkes yazdığım bir şeyi öylesine yazılmış gibi görüyor..
Ben kendimi çok kez anlatmaya çalıştım
Ama kimse anlamadı beni..
Kendimi mağlup hissediyorum..
Kaybetmiş, yenilmiş..
Kaybolmuş..
Çırpınıyorum çıkmak için ama daha da içine çekildiğimin farkında değilim
Sahi ben kimim
Neyim ben
Gerçekten kendimi bulmuş muyum?
Ya olduğum gibi biri değilsem
Ya kendimi kandırmışsam
Ya hiç kendim olamamışsam