Ya Hep, Ya Hiç! Şiiri - Seçil Karagöz

İnsanlığın hâli beter mi beter;
Hâlbuki bu dünyâ herkese yeter...
Kendi rızkımızı yer ve içeriz;
Ömrümüzü yaşar, sonra göçeriz...

Kuraklık ve kıtlık, doğal âfetler
Yetmiyormuş gibi nafile harpler...
Yeryüzü, yer altı, ardından uzay
Sahiplenilmekte; vay uygarlık vay!

Teknik, teknoloji ve süper bilim
Yakmakta, yıkmakta; her zamanki film...
Elbet zarar gören hep beşeriyet;
Gidişin sonu yok, neden art niyet...

Barış, huzur, güven ihtiyacımız;
Sönmesin ocaklar, dinsin acımız...
Büyük düşünelim, özgür kalalım;
Sayalım, sevelim; yok olmayalım...

Paylaşmayı bilmez, uzlaşamayız;
Onca zoru aşar, başaramayız...
Ben, sen, o yerine hepimiz varız;
Birlik beraberlik ile coşarız...