Yâ Hayyu Şiiri - Nebi Ünler

Bak sema’ya neler, neler akıyor
O mumları hangi eller yakıyor
Yâ Hayyu yâ Kayyûm, sırrına eren
Her var; kitap oku diye bakıyor.

Neden, niçin, nasıl şimşek çakıyor?
Görünmez yıldırım, suyu yakıyor,
Çöl de mecnunluğu bitiren Mecnun
Leyla’sı göğsüne, gülü takıyor.

Allah tekliğini, asla peylemez
Ali her ilmini niçin söylemez?
Vahşi’ye de rehber iken Muhammed
Hüseyin ne diye biat eylemez?

Kerbela Hak ile batıl resmidir
Hüseyin hak, yezid batıl ismidir
İlk an da, son an da Hür olabilmek
Kurtuluşa kavuşanlar cismidir.

Yılgın Yağmur, olmaz yezid e yandaş
Hüseyin yolunda, olmalı yoldaş
Lanet olsun lanet, zalime, zulme,
Olmalı Bektaş’a Yunus’a haldaş.
….. x x x
Hikayesi;
Hz. Ali -kerremallahu veche- anlatıyor:
“Bedir Harbi başlayınca bir müddet savaştım. Sonra Resûlullah ne yapıyor diye bakmak için hızla yanına vardım. Bir de baktım ki, Allah Resûlü secdeye kapanmış, durmadan:
يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ، يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ
«Yâ Hayyu yâ Kayyûm, Yâ Hayyu yâ Kayyûm: Ey Hayy ve Kayyûm olan Allah’ım, Ey Hayy ve Kayyûm olan Allah’ım!» diye niyâzda bulunuyor, bundan başka bir şey söylemiyorlardı.
Oradan ayrıldım, biraz daha savaştım ve tekrar geldim. Yine secde hâlinde aynı şekilde Allah’a yalvarıyorlardı. Savaşa tekrar döndüm. Bir müddet sonra tekrar geldiğimde Allah Resûlü aynı şekilde duâ ediyorlardı. Nihâyet Allah Teâlâ ona yardım ve fetih kapılarını açtı.”[1]
Aşiyansız, 18.09.18 – 10.25 Y.Y.