Ya Hamsa? Şiiri - Mecit Aktürk

"Türk dururken ağlanmaz"mış Arab'a
Ahkâm kesip fetva vermiş bir sefil.
Gerçek sanıp kapılmış bir serâba
Bir serap ki, korkup kaçar, görse fil.

Ölçek ile konulmamış göze yaş
Kederliyken duygu bilmez ayarı.
Vicdan varsa, insan ağlar arkadaş!
Yaş dökmenin kime, nedir zararı?

Mazlum görse, omuz silkip geçen çok
Kalp katıysa "acı" yürek dağlamaz.
Merhametten nasipsize sözüm yok
İnsan olan ırka göre ağlamaz.

Zenci, arap ne farkeder mazlumsa?
Kalp taşıyan hüzün duyar, üzülür.
Farklı diye herkes zulme göz yumsa
İnsanlıktan kalan en son iz ölür.

Ben ki Türk'üm, önderim tek; bir Arap!
Şerefyâbım Muhammed'in" izinde.
Irkçı bakış yürek için ızdırap
Tedavisi Kutsal Kitap gizinde.

Aklı olan bin düşünür, bir yazar
Düşer kendi günahının derdine.
Ders alana ders veriyor her mezar
Tövbe gerek günahkârın merdine.

Cahil bilmez; dil edepli bir dilse
Gözdeki yaş affa kapı aralar!
Kimi, ağlar, bir karınca ezilse
Kimi, hoyrat, her yüregi yaralar.

Günahların tek silgisi nedâmet
Hata yapan hicap duyar; adamsa!
El çırpanlar dese dahi "îdam et"
Olgun kişi anlar sözden; ya hamsa?