Ya Haçu Bıts Taboy

Bir mezarın başında bir genç
Ağlıyor bağırarak
Yaygın bir davranış sanılmasın çünkü
Her defasında ilk kez oluyor
Hem yalnız
Ve buna ağlar yalnızca
Taştaki
Onun mu, yatanın mı
Sözü
Manidar gelirken her okuyana
Ağlayan hangisi bilinmez
Bilinmez hangisi ölü
Çünkü biri özgür gülmeye
Öbürü mahkum ağlamaya
Çünkü ölen için yaşamak
Dev ağaçların usulca dans etmesi
Duygusuzca kavramak bardak kulplarını
-Ve herşeyi haz veren-
Paralardan resmini silmek
Anlamadan okumak
Yaşayan içinse ölmek
Bir mevsim ötekine uzakken
Mesela bir filmin sonucu belirsiz iken
Ya da herşeyi konuşmamışken henüz
Anlamsız bir anlayışla öldürmek herkesi

Zaten oğullar ölür hep
Babalar mukaddes olduğu için

Yüzdoksansekiz numaralı odanın kapısında
Sonsuza dek bir şarkı çalınır/

Ya haçu bıts taboy
Ya haçu bıts taboy
Titanlarınkinden beter bir ceza olarak
Benim onüç yıl önceki katilim
Ya tak haçu bıts taboy..