Ya Gelmeseydin Şiiri - İsa Yılmaz

Mavi & Rüya’…

gelişin yıldızları söndürdü
bilmem ki güneş misin
mehtapta açan kamer misin
ya gelmeseydin
kalbimin yarısını boş bırakmıştım
senle dolsun diye
kalbim olasın ümidiyle
ya gelmeseydin
gözlerim karanlık
ruhum yarım kalmaz mıydı

güçsüz bir beden
yarım kalmış hayaller
ya gelmeseydim
gittiğim her yer
gezdiğim her sokak sana dairken
sensiz açmaya gücü olmayan bir çiçek gibi
sensiz kalamayan küçük bir çocuk gibi
eksik ve yarım kalmaz mıydım

vakitsiz soluverirdi her şey
renksiz ve yavan geçerken zaman
hiçliğe dökülür gibi
anlamsız ve sıradan kalmaz mıydım
var olmaktan çok tükenmez miydim
ya gelmeseydin

bıraktım kalemi kağıdı
şimdi yaşamın tam sırası
ihtiyacım olan sadece gözlerin
gerisi hayatın tavan arası
ya gelmeseydin

ben gelirim hiç usanmadan
söz ver sen de geleceksin her zaman
saracaksın hayallerimi hiç durmadan
yorulmayacaksın gözlerime bakmaktan
korkmayacaksın kaybetmekten
güneşimle aydınlanan karanlığım olacaksın
keşke demeden hep seveceksin

söz vermek ne kelime
ölüm vakitsiz gelse bile
sonsuza dek beklercesine
hiç gitmeden kalırcasına
senin bu ömrüm sadece senin...

01.11.09