Ya gel, gönl-ü ahzân’ımı rahmet-i pür-âb eyle;
Ya git, şu bağrı yanığı ardınca türâb eyle.
Ya gel, bu dîvâne aşkın vuslatına uyansın;
Ya git, o Leyli endamı hayâl-ü serâb eyle.
Ya gel, ıslak gözlerime ser-i zülfün dökülsün;
Ya git, gözümde koy aşkı, âşığı bitâb eyle.
Ya gel, mâh-pâre yüzüne bakıp bakıp öleyim;
Ya git, aysız geceleri ağyâra mehtâb eyle.
Ya gel, mamur eyle aşkın binasını, köşkünü;
Ya git, şehr-i İstanbul’u da yer yer harâb eyle.
Ya gel, Leyl-ü Mecnûn dahi vaslımızı kıskansın;
Ya git, onlar misli aşk-ı destan-ı kitâb eyle.
Ya gel, cümle kâinâtı her dem sürûra gark et;
Ya git, ömr-ü hazân’ımı dahi ıstırâb eyle.
Ya gel, iste ne istersen, sana canım vereyim;
Ya git, bir kıymet bilmeze sen canı hitâb eyle.
Kaan YILDIZ
(2014)
Kayıt Tarihi : 24.3.2015 14:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!