Ya Dünya Sefil Ya ben

Dediler ki:
Sen, karanlığın çocuğu doğacaksın
Gün sana haram, helal olan karanlıktır!
Gölgeler senin için, saklı ve gizli senin
Umudun gözyaşı olsa, o gönül kör olur
Sen gölgelerin avuntusu, ümitsizliksin.
Gel de inancı kır iradeye karşı, itaat kime!
Kime yâd olsun yürek, bakış kimin?
Ferman bir akit'tir sözü çoktan Vav edilmiş
Mim kadar değeri yok bu direnmenin
Her kavgada biten ben’im, hesabını karanlıkta görecekmiş.
Ondandır, zaman kaygısı yok içimde
Yoklara saymam günü geçsin ömürden
Her günü bir savaş içinde büyüttüğüm
Ne çocukluğum vardı ne gençliğim mutlu
Mutluluk şimalde kalan bir vur kaç
Ve gelişiydi batımın güneşten sonra.
Dünya bunu bilmeden mi dönecekmiş?
Ya dünya sefil, ya ben! Hak etmedim
Hak etmediğim kadar çektim karanlığı.