Dünya konuşuyor;
Ey benim hoyrat insanlarım,
Göz pınarlarım kurudu,
Ölüyorum günbegün güzel evlatlarım...
Sizleri ben doğurdum,
Sırtımda, güzel bedenimde taşıdım;
Binlerce yıl boyunca...
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Dünya dile gelip konuşmuş zaten taki abi, tam puanımla kutlarım...
Biz insanlar sonunda dünyayı da konuşturduk.
Ne yapsın etmediğimiz kötülük kalmadı ki. Geç bile kaldı bizi sırtından atmaya. Sallana, sallana bir hal oldu zaten. Hocam çok güzel bir konuyu işlemişsiniz kutlarım yüreğinizi. Tam puanımla saygılar sunuyorum...
Ürperdim şiirinizle,tasavvur etmeye çalıştım dünya konuşursa neler söyler diye,nasıl hesabını sorar bize ona ettiklerimizin.Cevaplayacak yüzüm kalmadı ,boynum büküldü birçok sorunun cevabında.Ençokda nasıl teslim aldık emaneti nasıl devrediyoruz bizden sonraki nesle?sorusuyla ezildim.Cevap hiç de tatmin edici değildi zira.
Ne toprağa bakmaya takatim kaldı,ne suya,ne de havaya...
Bambaşka bir şiir bu,nasıl olduğunu anlatmaya kelime bulma acizliğindeyim.
Sağ ve sağlıklı olasınız,
Saygılarımla,
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta