Yâ,deli Çocuk? .. Şiiri - Şair Lazovera

''...Yoksa tutunacak tek dal bile bülbüle,
nâsıl hâykırsın yârine...
Bir damla suya hâsret kalan ağacın,
Yenmiyorsa meyvesi,ne etsin yağacak yağmuru.
Yoksa şâirin bir Leylâ'sı,
Nasıl beklersin ondan,âşk-ı lisânını kağıda dökmesini.
Âşkını hâykıracak gönülde,yoksa bir güzel
Ne diye sarfetsin sana,âşk-ı cümleleri...
Sen bilir misin,Sensizliği!
Yaşar mısın hüzn-ü,geceleri koyun koyuna,
Son demine dek,gölgesini esirgemeyen ağaca,
Edilecek bir teşekkürü teselli mi sayarsın! ..
Yâ Sen,Sevgili! ..
Bu ipince,esmer yürekli çocuğa,
Sıcak bir tebessümü,yeterli mi sayarsın! ..
Yapmaz mısın,Delidolu yaşamında bir delilik daha...
Sevemez misin! ...
Sana gönlünü kaptıran,bu deli çocuğu.
Âhh! ..Deli Çocuk,
Attı kendini âteşe bile bile...
Kaptırdı kendini,yalancı bir âşk rûzgârına...
Kapıldı rûzgârına! ..
Savrulacağını bile bile...
Savruldu! Yıprandı! ..
Soğuktu,üşüdü,çaresiz kaldı.
O vakit anladı,'Bağlanmayacaksın! ' deyişini...
Ama vazgeçmeyecekti,vazgeçmedi! ..
Yine bağlandı,Yine sana Sevgili! ..
'Unutabilmek' için seni...
Yokluğuna bağlandı.
Yazık,Yine başaramayacaktı,başaramadı! ..
Ya sonrası...
''İyilik,Güzellik! ..'