Ya Da Otuz Dört Bomba Şiiri - Uygar Yeni

Bir insanın bedenini, tenini
Ölüsünü bir katır taşıyorsa mezarına
Hem de bu çağda?
O yer; kara sesli, kara saçlı
Kara gözlü insanların
Ölümsüz ülkesidir bilesin!

Vuruldukça dirilen,
Vuruldukça var olan,
Yüreklerin ülkesidir bilesin!

Ne otuz üç kurşun
Ne otuz dört bomba
Ölüm de bitiremez o sessiz direnişi…

İnsan ölür,
Yürek ölür,
Gözler ölür,
Yer ölür,
Gök ölür,
Güneşin batışı bile ölür
Ama ölmez onur, ölmez güneşin doğduğu ülke…

Bir katırın sırtına yüklense de
Ölüsü, kışın en hain yanında bombalara da gelse
Baharın sesinde kızıl güllere de boğulsa bedenleri
Vursalar da dağların kuytu köşelerinde;
Bir onurdur ölmez,
Diridir,
Bir ülkedir, güneşin doğuşuna ihanet etmez…

İnsan ölüleri,
Katırlar,
Ölü tenler,
Karın kan kızılı yüzü,
Parçalanmış bedenler,
Sağır kulaklar…

Dert etme yüreğim!
Otuz üç kurşun,
Ya da otuz dört bomba;
Ne fayda?
Onur ölmez
Ve güneş,
Önce doğunun ülkesine verir rengini…

Bilinmez bir seneydi,
Ama tarih unutmaz!
Bir yılbaşı öncesi;
İnsan ölüleri ve katırlar taşırdı ölü bedenleri,
Oysa görmedi;
Günbatımı ülkesinin çocukları hiç bilmedi..