Ya Da Belki! Şiiri - Numan Türüt

  Belki de, dolmuşta arka koltuktan ‘şunu uzatırmısınız’ sesinin eliydin sen.

  Yada belki, bir dilencinin ‘Allah sevdiğine kavuştursun’ duasında ki gizli özneydin sen.

  En kötü ihtimalle, annemin ‘Allah gönlüne göre versin’ diye dua ederken, gönlüme göre olandın sen.

  Sen; her yarım kalmış şiirim, her yarım kalmış hikayem. Okuduktan sonra şiirimi bir dostun, ‘kime yazdın sen bunu’ diye sorduğu kimdin sen?

  İftardan önce ettiğim dua, iftardan sonra içtiğim bir bardak ince belli çay’dın sen.

  Daha makbuldür dediler diye, her sabah namazının ardından uzun uzun ettiğim dua’ydın sen.

  Uzun sözün kısası;

Oruçluyken hasretle baktığım bir bardak suda ki sabır,

  Her sabah ezanının sonunda ki ‘ ESSELA TU HAYRUN MİNEL NEVM’ deki gerçektin sen.

  Ve yine sen; ömrümde bir dik ELİF değil, gönlümde iki büklüm bir VAV’ ın sırrıydın sen…