Ya Çocuklar Şiiri - Recep Karadereli

Bir yerinde acıları saklar..
iki yüzü vardır, tatlı tatlı gülmenin..
Bulanır bulanır, durulanır,
Hep berrak akmaz sular...
Ahlak ve maneviyat izinde,
Bizde izindeyiz…

Ana kesen, baba kesen,
Minik ırzlara canavar,
Alın tere es geçen.
Bize uymayan, Biz de var.

Mahlûkat utanır, insan utanmaz,
Yasalar var, suçlu caymaz.
Kuvvet haklı, yobaz takva,
Mahrem düşmüş, sokakta,
Aman rota bu sapma,
Ne menzile eriştik,
Ne çağdaşlığa yetiştik...

Mavi değil gökyüzü, her zaman,
Ne de dalgasız deniz…
Gülümser hayatın gizemli izi,
İlk yolculuğa çıkarır sizi,
Sil terciklerini,
Neşe dolu anneniz…

Ya Çocuklar,
Uykusuz geceler, gün kaçamakları,
Buruşmuş çarşaflar..
Sizi getirdi, sıkı mı gelmeseydiniz...

Sözünde durma, ucu açık,
Kırmızıçizgi, reel politik,
Yalan kıvırma, apolitik.
Harun’la Karun,
Nesil arsız asi,
Laik demokrasi...

Meydan, azınlık dandini.
Küresel ısınma,
Abdeste israf yapma,
Bil haddini...

Çağdaş örtü. Açık saçık,
Vicdan, cüzdan.
Makam mevki,
Adalet kurban.
Ahlak, helal haram,
Çağdışı kafa gericilik tamam,
İşini bilen bilmeyen, kim keriz…
Secdeli, secdesiz...
Aç kalmaz. Mecbur yeriz,
Yatak yorgan, yol üstü çimen,
Biz bize benzeriz…
Dürüstü kov, hırsıza tac,
İnsanlık insana muhtaç..

Ya Çocuklar;

Günahsız, saf taze kuzucuklar,
Ateş olur, zamane yorganlar,
Gün gelecek sizi de bozacaklar,
İslam dünyası mı vatan, yandınız,
Filistin’de siyon canavarları,
Babanız, belki siz kucakta kurşunlanırsınız..
Irakta Amerikan bombaları…
Bebek kolu koparır, kahpece vurulursunuz….
Kim Bilir, uşaklıkta nasibiniz varsa,
Turnayı gözünden vurursunuz..

Ya çocuklar,

İnsanlık kuruş kuruş,
Hak haklı, Adalet ve saygı,
Çarşaflar, buruş buruş,
Durup durup savrulursunuz…
Acırım ağlasam diner mi kaygı,
Doğmayın ne olursunuz...
Ağu.07