Ya Cêlâlû Ya cêmâlû) :! ! !

Ben sevda bilmez idim,sen sundun sevgini-
Bir hicâba mûptêlâ,neşve-gâh buldum leylimi-
Ben devâ bilmez idim,sen sundun meylimi-
Bu ne kahrı sefa,Ya Cêlâlû Ya Cêmâlû) :,

Bir hallacı berdar gördüm, neyledi mevkini-
Bir nigâha zâr-ı intifa',gümmân-ettin leylimi-
Her cêfa hasmım idi,sen sefa kıldın meylimi-
Bu ne kahrı sefâ,Ya Cêlâlû Ya Cêmâlû) :.

Sensin serdar-ı mahlas,ten kılıf olmuş tebdilât-
Şanın sinmiş zatına,ya tekbir Ya ekmel-i mahlûkât,
Her daim devri devrân eyler zuhuru vechin ya tebdilât-
Bu ne bahrı sefâ,Ya Cêlâlû Ya Cêmâlü.

Lûg^tçesi:::
1: müşrîkân: şirk kıldın leylimi (leylâmı)
2:meylimi dikkatimi arzumu teveccühümü,
isteğimi,
3: kahır, şiddet öfke sevilmeyen istenmeyen haller
4 : Cêlâl: nar ateş öfke gazap dehşet lenme hali,
5 hallac (Mansur) tarihte enel Hak sırrını ifşa tecellisine tutulan
Allah dostlarından bir kul evliyâ, molla kasım zihniyetli kişilerce asılan idam edilen bir Melâmi meşrebli zat.
6 : mevki:makam mertebe,
7 intifa ‘: fayda temin etmek menfaatlenmek-
8 : nigâh - bir bakış nazar etmek,
9 Ekmel: mükemmel en kâmil eksik olmayan.