Şöyle buğulu bir günde,
Açarım radyoyu; dinlerim o en güzel şarkıyı,
Rahatsız olan olur mu?
Yada kapatırım gözlerimi,
Açıyormuş gibi yaparım radyoyu,
Son ses dinlerim o en güzel şarkıyı...
Kim karışa bilir ki?
Benim dünyam orası,
Hani sürekli çocuk gibi hayal kurma dedikleri dünyam!
Dinledikçe ulaşıyorum içimin derinlerine...
Yol gösteriyor sanki her melodi.
İçimde bir kutu varmış,
Benim bilmediğim tozlu bir kutu.
Açılmasına asla izin verilmeyen!
Ben açıyorum o kutuyu,
Karıştırıyorum en dibine kadar,
Meğer, mutluluğum varmış orada.
Hayallerim,
Çocukluğum,
Umutlarım.
Sahi kim kapattı onları o kutuya?
Ya hiç bulamasaydım?
Bana o kutuyu bulmamı sağlayan,
Kim?
Şarkıyı kulaklarıma fısıldayan,
Kim?
Fatma Nur YANAR
Kayıt Tarihi : 27.2.2019 12:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!