yA bİR yAPrak Ya bİR nEFEs

Bir ağaç olsam mı acaba evinizin önünde...
Dallarım yatak odanızın penceresinde...
Açtığınızda perdeyi ilk ışıkla
Gözleriniz yapraklarıma değse...

Uzayınca kollarım budasanız beni
Böylelikle dokunurdunuz tenime
Rüzgar okşadıkça varlığımı
Bir şarkı olup fısıldardım sizi size...
Yazın sıcağında gölgem de düşer çıplak teninize
Baharda koklardınız çiçeklerimi,
Kışın bir avuç kara karışırdım da
eridikçe kar avuçlarınızda
kıymık olup batardım parmaklarınıza

Mevsim bu durur mu durduğu yer de...
Sonbahar da gelir elbette
İşte o zaman açınca pencerenizi
Rüzgar yatağınıza kadar getirirdi beni...
hiç olmazsa yaprak olup girerdim koynunuza...
Biliyor musunuz
o ağaç bile daha şanslı galiba,
Siz böyle kaçın benden,
ya bir yaprak
ya bir nefes ya da bir GÜL’e karışıp
gireceğim bir gün gönül pencerenizden...
sonra keseceğim yatak odanıza uzanan tüm dalları,
olur ya biri daha
yaprak olur da
girer aramıza
sonbaharda...