))) Ya! Şiiri - Cüneyt Temir

Çekme kendini öyle aşağıdan yukarı,
Ateşten önce çıkmaz suyun buharı.
Sen harladıkça yaklaşırsın sona,
Bir gramda ağır gelirsin bin tona.

Görme kendini öyle dağların zirvesinde,
Bir haznedarın altın külçesinde,
Devrin geçer etmezsin para pul,
Bir vezirken olursun bir ademe kul.

Sanma ki durur bu heybet bu görkem sende,
Anka kuşu tüner dağında tepende.
Bir bakarsın bozkır olur çıkar toprağın,
Bir baharda gazel olur yeşil yaprağın.

Koyma kendini cahilken alim yerine,
Çıkma barışken bir cihan seferine.
Söz dolanır mecliste sana gelir tıkanırsın,
Cellatken bir dar ağacında asılır kalırsın.

Sözüm sana güzel fazla görme kendini,
Boşken taşırıp ziyan eyleme bendini.
Vakit varken bir yer edin senli gönlümden,
Azrail kapına gelip sen toprağa gömülmeden.