dünyanın bütün dillerinde sevdim seni.
biliyordum;
“seni sevmenin” bütün dillerde aynı olacağını.
dünyanın bütün dinleriyle sevdim seni.
biliyordum;
herkesin bir gün aynı gök kubbeye el açacağını.
bize birbirimizi sevmeyi, Tanrı yasaklamadan az biraz öncelerdi.
sana en şahika şiirleri yazacaktım?
ama bana hiç kelime bırakmadan
aç gözlü şairler, yazdılar bütün şiirleri..
dünyanın bütün çiçekleriyle sevdim seni.
ezdin!
kırdın çiçeklerimizi..
sonra düştün ardıma,
şimdi; dil-din-çiçek hepsi dargın sana.
hani gittin ya? …
işte o zamanlardan az biraz sonralara rastlar,
benim bu dünyadan vazgeçmişliğim.
Kayıt Tarihi : 24.2.2014 10:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Akyol](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/02/24/ya-66.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!