Y'ol Şiiri - Özge Özgen

Şimdi sen kalbimin taa öteki ucundan
Ve,
Beyaz bir ülkeden seslensen bana
Dil ucuyla ..

Bütün güvercinleri,
Ve mor laleleri istiyorum derdim ..

Eski bir yol
Sisli kapı önleri
Kırmızı çatılarına yağmur düşen evleri
koysan şuraya,
Bozuk para isteyen bir kız çocuğu olurdum belki ..

Bir elimiz boş
Diğer yanımızda hayat ..

Diyorum ki ;
Tarçın kokulu kadınları sev mesela
Ve uyumayan.
Geceleri gözlerinden gaz yağı damlayan..
Falan filan ..

Herşeyin,
Ve herkesin ötesinde eski bir avluda olsun istiyorum.
Kırık bir sandalye ve içimden geçen onca iz
Onca ses
Bunca acıya rağmen
Bir yol uzun bir yol koy şuraya..

Kısacası
Bir limon ağacının damağımda bıraktığı mayhoşluktan söz ediyorum..

İnsanın insana ettiği şeylerden,
Senin bana.
Bir kadının bir kadına işte!

Bazen, incindiğim yerleri sayıyorum.
Döküldüğüm yerleri topladığım oluyor yerden.
Taşı, taş üstüne koyuyorum.
Bir nar ağacı kadar etmiyor işte ..

Y’ol bu
Bir durak ötesi ölüm.
Kalbimde zıplayan çekirge sürüsünden ayrılıyorum.

Kapat yara bandını kanadığım yerlere
Dilimin üstüne
Göğsümün üstüne..

Uzalara götür beni diyorsam eğer
Bir su renginde
Yahut bir yaprağı kopardıysam dalından
Kepazelik deme buna
Yokluk de,
Yorgunluk de..

Ben kalbine doğru yırtılan bir kadın oldum hep.
Ben hep içime doğru ağladım.
İçine doğru

Ne anladın sen?

Ve bu anlattıklarımın hepsi
Az önce
Ve az sonra
Biraz öte de
Ötesin de olacak aşk'ın ..

Yine de, keskin bir bıçağın ucunu karalıyorum ellerimle.

İçimden seviyorum kelimeleri dökülüyor .

Dilini ve dinini Tanrı’ya teslim etmiş bir kadın ölüyor şurda diyorum ..

Şimdi gelsen
Ve bir çiçek açsa şu dağ
Kaç yıldız tozu geçer incinmişliğimden ,
Ve kaç yağmur tanesi düğümlenir gökte?

Hiç kimse
Bir güvercin beyazlığında olamaz sevgilim ..

Bir yüzüm olsaydı keşke
Yalnızlıktan
Ve şarap kızılından yaşlanan bir ağacı sevdim diyorum

Bu kadar zalim olma!

Bir tahta parçası ver bana en çürüğünden.
Eski bir tarih ..
Antik bir mısır çarşısıdan ekşi erik dalı masalları getir,
Ve bir vişne yaprağından cümleler bul bu şiire ..

Bir y'ol ..
Uzak bir zaman büyüklüğünde..

İçimde karanfil kokusu ile bir yığın orman ağacı büyüyor.

Geriye doğru sayıyorum ..

Üç, beş, iki,

Ve sıfır ...

Özge Özgen