Y o l c u Şiiri - Yusuf Işık 3

yolcu

Güneşin doğumunu beklemeden
Geç kalmışlık telaşasıyla
Yıllardır adeta yapıştığı
Kolları eprimiş koltuğundan
Ani bir silkinişle kalktı
Cüzdanını arayıp buldu
Derin uykuların
En derin yerlerinde
Masum bir çocuk gibi
Büyümeye çabalayan ona
Bir kez bile dönüp bakmadan
Sessizce kapıdan çıkıp gitti

Derin bir sessizlikteki
Otogarda iki kişi dışında
Kimseler yoktu
Ayaz kesiği ellerini
Cılız ateşlerinde ısıtan
İki evsizin
Ateşimiz bize yeter
Sabahçı kahvesine git
Otobüslerin kalkmasına
Daha çok var
Üşürsün burada uyarılarını
Uslu uslu dinleyerek gitti

Bir sobanın başında
Uyuklaşanların arasında
Ocakçının zoraki getirdiği
Bir sıcak çayın ardından
Saati gelen otobüsü için
Yeniden otogara geldi
Yol boyu
Ya gideceği bir yeri olmalı insanın
Ya da gittiği yerden
Döneceği bir yeri diyen
Ocakçının sözünü düşündü durdu
Anahtarlarını arandı…1.6.25