Y o k Şiiri - Bediray Guzelgun

düştü ömrümden umut
sıyırıp çıkardım kirli bir esvap gibi
çırılçıplak kaldım ayazında yaşamın
yürüyorum örtünmeden, tutunmadan
silkeledim düşüncemi düştünüz yere
kalkıp gittiniz
kuşanıp sarınıp umuda yürüdünüz çıkıp kapımdan
yırtındım tırmaladım boş duvarları
tutunmak için, bir yerlere dahil olmak için
kustu hayat beni,
sıçtı hayat beni her defasında
her defasında ben kalbimi çantama koyup
boş sokaklarda adımlarıma gömdüm gözlerimi
hükümdarım oldu acı.
damarlarımda dolandı,
yıllarca beynime kan diye pompalandı
ele geçirilmiş Kraliçe.
küstahtı, teslim olsada koruyordu benliğini
farkına şimdi vardı.
teslimiyette yok
şimdi ben her gece yakıyorum mumları
teslimettiğim her kalenin ardından
karartmaya inat buradayım vurun diye
koca bir silgi dolanıyor varlığımın üzerinde

19.03.2008