DERİN UYKU
Görüş alışverişinde bulunulan, sözü dinlenen, düşünceleri merak edilen, öğreticiliğinden faydalanılan insan olmak. İşte bu! Ben bu ruhla şekillenmişim ama işte böyle bir kalıpta böyle bir bedenle. Aynaya baktığımda gördüğüm bu ruhu bana bakanlara gösteremiyorum. Oysa fotoğraflarımda da bu ruhun yansımasını isterdim filmlerimde de. Tepeden tırnağa hem de doruktan eteğe - kelimelerin icadıyla - peki neye ihtiyacımız var bunun için? Sorusuyla başlıyor keşiflerimiz. Bu ruhu görünür hale getirmek için neye sahip olunmalıydı?
İnsan karşısında birini bulunca daha rahat yüzleşiliyor gerçeklerle... bir muhatabı olunca karşısında, onu dinlediğini, okuduğunu, anladığını, sezinlediğini düşlediği biri olduğunu, daha da keyifli oluyor bu yüzleşmeler. Hiçbir şey kendi kendinelik denli... kendi kendinelik - kendiliğinden -değil- yalnızlık -her biri bir başka icat... kelimelerimizin icadı. -sarışın ve uzun boylu- tabii ki bir Türk kızı formunda sayılmazdım - gerçek Türk kara yağız tıknaz olabilir - nerden icabetti? İcap etmek! İcabettirmek! Hah!
İnsanoğlunu hiçbir şey mutlu etmeye yetmiyor. 'Her'* filminden çıkan sonuç da bu. En ileri teknolojik çağda bile yaşansa demek ki bu sonuç hiç değişmeyecek. Oysa her film 'Her' filmindeki gibi çizmiyor bize insanoğlunu. Çoğu film bu denli kara ve karamsar değil. Romantik filmler, kalıcı mutlulukların bulunabileceğini savunan filmler de yapıldı yapılmaya devam ediyorlar.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta