20 Haziran 13(Perşembe)
Yunus’lar sınava girdi. İbrahim Bey senin oğlun çok başarılıymış dedi. Türkçe öğretmeni söylemiş. Talha aynı başarıyı gösteremiyor. Neden acaba? Çocuğu suçlamak yanlış. Ailesi parçalanmanın eşiğinden döndü. Çocuk ne yapsın travmayı atlatmak kolay mı? Hele o yaşta.
Bahçede oturduk kursun girişinde. Püfür püfür esiyor. İhsan teyzemin oğlu. Oldukça da konuşkan. Muhabbeti sürükleyici. Yıllarca görmedik. Ona liseye giderken ders çalıştırmıştım. Şimdi torun torba sahibi olmuş. Zabıta emeklisi. Bir oğlu üniversitede okuyor Nevşehir’de. Bir oğlu lisede. En büyük çocuğu kız. Damadı antik kapı sorumlusu. Dünürü menzil sofisi. Ne mutlu ona. Tatile götürmedi diyor vakıf. Müdür onun yeğeni. Soracağım ona diyor.
İbrahim beye telefon ettim müsaitsen gel diye geldi. Biz o arada çocukların sınava gidişini izledik. Ahmet hoca onlarla gitti. Ben gidemedim oğlan istediği halde. Tansiyonum düştü. Su içtim art arda. Sonra İbrahim Bey geldi. Çay içtik. Sohbet ettik dereden tepeden. Bilal’in vefasızlığından. Bilal dedimse şu bizim Bilal. Daha yakın zamanda Samsun’dan geldi. Dayısı Fahrettin Bey doktor arkadaşımız. Bizim hayırsız amcaoğlu iş vaadiyle çağırmış onu. Olmamış o iş. Atık imha yeri işinden vazgeçmiş. Bu da çevre mühendisi neler yaptık onu belediyenin müteahhidinde işe başlatmak için.
Ben abim dayısı kaç kez şifahi görüşme yaptık. Sonunda oldu. Bilal evlendi ev satın aldı bize komşu oldu ama bizi evine davet etmedi. Yazık. Kaç kez gelelim dedik olmadı. Müsait değilmiş. İbrahim Bey telefonda sitemimi aktarıyor. Haklı o diyor benim için. Haklı demek yetmiyor. Vefa nerde kaldı vefa.
İbrahim Bey’de geldiğinde ne evi vardı ne arabası. Şimdi ikisine de kavuştu beş yılda. Evi TOKİ’ den almış. Ev geciktiği için bir de 9 bin TL para almış. Ona çocukların biriken burs parasını katmışlar.
‘Mevla görelim neyler neylerse güzel eyler’.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta