Y e ş ermek işte / y e ş kesilmeleri...

~ azmış bir geyiğin duvara kaf atmasına misilleme yapan duvarın,
kendine pasta yapıp, tadını cıkara çıkarı yemesi.

şiirde ismi geçen kahraman aslında takma ad kullanmaktadır, adı şu anda yoktur. neden derseniz; takmayı unutmuştur. söylendi keşke deseydiniz.

çekirdeği tutkuyla çitleyen dişe,dile,dudağa...

.
yeşermek işte
toprağa karışmadan evvel
alacasında yıkanmak suyun
alacasında gölge
alacasında sızı ayrılığın “

ne desen boş
içine çektikçe havayı
hayat rahat bırakmıyor
kendine kırıyor insanı “

çeker kadını ‘adamı
damarlarını
çocuk yakar feryadı

.
kaç kereleri unutmak
kaç kere “

boğazında boğulan
nefesin kirlendiği
şah damarında tırmanan şehveti
karıştırmayı
ve aldatmayı anlatırdı ”

öyle zor...

küçük parmağın
tersini öptü “

.
hırsla
ve manyakça gelen saldırıyla
gerçek olmayanı
hatayı
ve zamanı yutturanı
kazıdı ‘yemin edilmemiş
verilmiş sözde varsa tutulmamış
ölsün ölsün “

.
kimsenin bilmediği
akşam kalan
ayrılığı anlatıyor
yanına “

şimdi gelin desinler
kesikte kan
emanettir anlayan “

.
dönme.
ölüm kısır
ne üretti
ne sevdirdi “

ahh aşk
sana benziyor
tutulmayan sözde 'yalan “

10 10 2005

.