Y e m i n l i y i m Şiiri - Cumali Cumal ...

coşkun akan ırmağım
kara göğümün altında
mor dağlardan boz topraklara akarım
yeşerecek umutlar var orda!

yaya gerilmiş okum
çocuklar ağlatıldığında
duy beni kartallaşırım sonra
ağlatma çocukları!

namluya sürülmüş kurşunum
büyük isyanlarda-Halk savaşlarında
yetmedi mi
çocuk rızkı -insan eti- yediğin
ağlayacak kimsem yok ardımda!

Bir çift elim öfkeyle kalkmış
inmeye hazır korkunç bilenmiş
baltalı
pranga olsan ne yazar?

ne yazar zindan olsan?
yemin etmişim en sevdiğim yere
ana-avrat küfretmişim
akmasam parçalamasam
öldürmesem kesmesem diye!

Cumali Cumalioğlu
8.10.1984-İstanbul