Y/azık Leyla Şiiri - Keziban Arpacı

maral'ıma,

ağrılı bir emr-i ah titrer gözlerimde
eğerim başımı,susarım öyle
ocağımı yakmak isterler ki
ben güz soğuğunda küle kesmiş bir gülüm
bilmezler
üstelik kar da yağmış dağlara
sen bana kanama leyla...!

bir orospu kederidir artık kalemim
kürdîli bir makamda tozarım uzaklara
bazan anlayamadığına da ağlar kadınlar
anladığından fazla..
mahremi yazdırma bana
bi(r) ümidim divane gönüllerde
piç bir tesadüfün nakaratındayım
üstelik kar da yağmış dağlara
sen bana kanama leyla...!
...
hangi gelişin keşke'sidir bu yalan
hangi neden'sizliğin talanıyım leyla
yaralar b/aşka kanar bu dem
sen özkanında yalan
ben en derin yaranım,kanama/yan
en sefilinde gecenin gir koynuma
sefilleşelim geceyle
gece senden yadigar leyla...
....
şimdi gözlerinden akan yaşlara
bin ömür feda ederim
sen gitme,yollar kurban sana
ben giderim...
bana pişman olma leyla
ömrümün ve özümün ve gözümün
bütün pişmanlıklarını kurban ederim sana
hem bak,kar da yağmış dağlara
sen kanla o/yalan daha
leylan da kurbanmış sana
intihar budur leyla...!

.....