Y A Ş a n m a z Şiiri - Selim Kara

Ve rüzgar örtmeye başlıyor yine tenimi.
Yazın son yarım ayında
Bilmez ki gidenler daha kaç sabah,
Ağlayacak adımları gün batımında.
Yokluğu yalnızlığa yemin,
Varlığında boğaz düğüm,kelime kayıpları.
Bir sese muhtaç işte,bir sese.
Yalan mıydı geçmişte kalan her anı?
Sanki doldurulmayacak yürek yarısı.
Sanki zaman öldürmeyecek her acıyı.
Bir soluksuz can işte.
Yazılır mı alın yazısı silinmeden?
Yaşanır mı dünkü mutluluğun şimdilerden?
Hayattan her tattığın acıya inat,
Soluk soluğa yaşadığın saniyenin,
Gülmelerine göz at.
Ve,bir daha düşün.
Ve bir daha,bir daha, bir daha…
Aynı aşkı sence,kim yaşayabilir ki ikinciye…