Y a b a n c ı l a ş m a Şiiri - Sümeya B ...

Öleceği zaman insan hissedermiş galiba ölmeme daha çok var
Bu dünyaya hiç gelmezdim bana kalsa
Cami tuvaletinde dudaklarına ruj süren kızlar
Cami bahçesinde sol elle sigara içmenin haram olduğunu iddia eden kadınlar
Yeni doğmuş bir bebeğin koronaya yakalanması
Markette bisküvi fiyatlarına bakarken şairin şiir yazması
Kahretsin buraya ait hissetmiyorum.
Oysa ki bazıları hayatı turşuyu sever gibi seviyor
Turşu diyorum hayatı turşuya benzetiyorum
Yaratıcı şairlik peşinde koşuyoruz
Bir bok bildiğim yok
Çünkü seni ilgilendirmez.
Acılı krispi yemesi yavru kedinin elimden beni mutlu etti.
Otobüste eski bir arkadaşla rastlaştik hiç susmadı herhalde baya özlemiş beni.
Çimler diyorum kimse basmasa bari
Üzerine uzanıp göğe bakacağım
Hep beraber sevinebiliriz göğe bakalım!
Platonik aşkımın karşılıklı aşkıyla olan şarkısı çalıyor.
Ben hep aynı yerde duruyorum.
Her şeyden vazgeçe vazgeçe geriye benden hiçbir şey kalmamış
Bir sevdiği var yazdığı şiirlerden okuyorum
Bu yüzden artık şiiri de sevmiyorum
Felaketim oluyor ağlıyorum.
Hep kendimi arayacağım.
Duygularım nasırlaşırken canımı acıtan ne?
Sanıyorum annem ölse bu dünyada alacak nefesim kalmaz.
Kalmamış kaybedecek veya korkacak hiçbir şeyim
Annem ağladı ahlaksız olduğum için.
Bir annem vardı onu da öldürdüm karşılıksız ve koşulsuz sevgiye olan inancımla.
Çok yoruldum, tükendim, bana ölmekten beter bir şeyler oldu.
Ben bir karanlığım
İçimde hep bir sıkıntı, korku, kaygı
Musluktan akan suyu kokluyorum
Suyun kokusu yok, şekli yok, rengi yok
Hatta suyun neredeyse bir tadı bile yok
Fakat suyun kelimelerle ifade edemeyeceğim bir gücü var
Suya yaşamın ihtiyacı var.
Gittikçe kronikleşiyor acı çekmek.
Yatakta iki büklüm midene kramplar girerken içini çekmek
Çocukluğum odanın en karanlık köşesinde durmadan ağlıyor
Bir kere göz göze gelsek kıyamet kopabilir
Çocukken güzel bir hayatım yoktu
Güzel olan çocuk olmaktı
Bu bahar hiç kelebek görmedim
Gitmiş bütün kelebekler çocukken yakalamaya çalıştığım.
Nasıl mükemmel yok olunur?
Bazı kitaplar bitince onları özlüyorum
Demek ki bazı kitaplar aslında hiç bitmiyor.
Her şeye uzun bir ara vereceğim yaşamak dahil.
Söylemeyeceklerim bu kadar.
Susmayı bir öğrenseydim
Anlaşılmaktan vazgeçmektir
Kabul etmeli beklentiye girmemeli
Ayrılık içini dökmekten vazgeçmektir.
Çirkin erkeklerin güzel sevgililerini daha güzel kızlarla aldatabilme kompleksi
Belki de özgüvenemediğimden erkeklere güvenemiyorum.
Erkeklerin memesi ne işe yarar anlamıyorum.
Gözlerim yetmiş yaşında yarısında bile değilken yolun sonuna gelmişim meğer.
Sus dedim kendime
Sus dedim kendi kendime
Hayal de mi kurmayayım?
Bilemiyorum
Kitaplar olmasaydı
Hayata nasıl katlanırdım?
Bu şiire özenmiş laflar bir fatihadır
Ölüyor şiirlerim okuyunca insanlar
Uyuduğum saat gece uyandığım saat gündüzdür
Bir kosmos bütün fizik kurallarından öte
Burada kocaman bir karadelik var şiirin tam burasında
O yüzden söyleyemiyorum
söyleyemediğim
Söyleyemeyeceklerimi.