Xxııı-xı-mmxxıı Şiiri - Rıfat Can Büyükatak

Susarım ben bazen
Kaçarım gecenin koynuna
Saklanırım orada bir çocuk gibi
Beklerim bana erişmeni

Çünkü bilirim ki bana eriştiğinde
Karanlık aydınlık
Benim suskunluğum geveze
Sana bakan gözlerim çil çil oluverir bir anda

Bölünür uykularım senin sesinde
Yaşarım geceyi senin gözbebeğinde
Hissederim tüm güzellikleri
Ateşten teninde

Sen sustun mu başlar benim için gece
Çöker karanlık namussuzca üstüme
Yoklar beni çocuksu korkularım
Kaybolurum sessizliğinde

Sen sustun mu başlar benim için gece
Haysiyetsizce gelir yanıbaşıma
Ürperir kulaklarım duyduğuma
İnanırım sen olmayınca bana anlatılanlara

Sen sustun mu başlar benim için gece
Korkularım gelir aklıma
Palyaçolardan kaçışlarım
Pusarım bir köşeye çaresizce

Sen konuştun mu başlar benim için gece
Uzanırım 180 santim bazaya
Öperim kasıklarını, Kaybolurum arasında
Koklarım bahar ayında yeni açan çiçek gibi köprücük kemiğini
Yatıveririm oraya
Dinlerim senin sesini
Duyuveririm çocuk neşelerini ağzının kenarında

Sen susma olur mu hiç sevgili
Yoksa nerden bilesin benim hissettiklerimi
Geceler kahpe, geceler korkunç
Bir sen varsın birde senin sesin
Bitiriverirsin geceyi benim zihnimde
Başlatırsın günümü aydınlık içinde