Bu çı ınsan xwe nasnaket,
Para pıtır xıra dıket,
Xıra kırın sanahiye,
Ma xırabıyê çı pê ve têt.
Xırabi çêkırın hınır,
Edep nine kerbı sınır,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta