Xeyanete yox beraet Şiiri - Sevinc Arzulu

Yene nedir suçlu tek gözaltından süzürsün,
Duzlu göz yaşlarını yanağına düzürsün.
Sen bir anda deyişdin,şöhrete-ada uydun,
Unutdun ezizini,gedib bir yada uydun..

Xeyanete beraet olmayıbdır heç zaman,
Deyanete mehebbet yaşayır hele inan.
Senin getdiyin yolu çoxları gedib,quzum.
Qeybe çekilib onun süfresindeki duzu.

Sen Tanrının yazdığı taleyi yaşamadın,
Ne anana.ne de ki bacına oxşamadın.
Indi tebliğ edilen sözünün hayındasan,
Yanıb-yanıb közeren közünün hayındasan.

Ozünün xeberin yox,küle döneceksen sen,
Qoxlanıban atılan güle döneceksen sen.
Aç gözünü.yaxşı bax,ne günah eyleyirsin.
Bir düşün ne edirsin,bir düşün neyleyirsin.

Bir zaman olacaq ki vicdanın sızlayacaq,
Indi yanan üreyin vaxt olar,buzlayacaq.
Nece isideceksen o donmuş üreyini,
Günahın zirvesine eh.qonmuş üreyini.

De.nece baxırsan sen dostlarının gözüne,
Getdiyin yol uçurum,ayıl,qayıt özüne.
Sen qalxarken şöhretin sınıq nerdivanını,
Zaman çekecek bilsen yıxıldığın anını.

Gelecekdir ömrünün gül-çiçeksiz xezanı,
O zaman verileçek bil,sonuncu ezanın.
De,sene bu yolda ben nece uğur dileyim,
Buz tek sürüşken yolda şeytan olmuş kömeyin.