Ölüm Dolu Yorgun Geceler

Şu ahuvah dıyarında çok derinden, büyük bir ah çekişdir bende
Zalimler değişsede, zulüm hep aynı
Yaşadığımı sandığım bu yerlerde
Ne bir gören
Nede bir soran var
Beni

Sayamadığım kadar ölüm sağılan
Kucağımdaki
Gündüzleri olmayan
Şu yorgun gecelerde
Üzerine yağmur gibi zulüm yağan
Nehirlerine zehir karışan
Kara toprağından çocuk cesetleri fışkıran
Bu yanan yerlerde! Feryad figan ağlayan
Yaşamı boyunca zulme
Nefretini
Her gün yeniden tazeleyen
Yüreğinden yaralı
Yüzü hiç gülüş, hiç gün görmeyen

Zindan karası gözlerinden
Umut ışıldayan
Fakat
Şu coğrafyada
Katillerin adına "barış" dedikleri
Şu bitmeyen savaş kollarında

Balveren'de
Bağpınar'da
Tekçınar'da
Şırnak'ta
Üstü başı kana bulunan
İçi acıyla çırpınan
Özgülük tutkusundan vazgeçmeyen
Annelerin feryatlarıyla
Kulakları zonklayan
Kendi topraklarında
Kıtlık kıyamet kâbus dolu, mülteci günler yaşan
Özgülük ateşiyle, her gün yüreği harlayan, o öksüz çocuk benim

Mehmet çobanoğlu
28.07.2017
İstanbul