Xem Nîne! Stêrk Hene! Şiiri - Feridun Urfa

xewnên xwe dixapînim delal
di behna devê xwe î genî da
bajara hildiveşînim
welatên azad saz dikim
bi şivanan re taştê dikim
û
dikenim
dikenim
dikenim

demsal tên guhertin
lokên sê serî di şerrê şûra da tên kuştin
hût tê zayîn
sînor ji atlasên bê xwedî tê paqijkirin
zarok ji komkirina kuvarka vedigerin
di himbêzên wanda bombeyên ne teqîyayî
serê lehengên nemir mist didin

paşê;

li ber derîyê zanîngeha û mekteba
sirûdên netewî tên xwendin
bi alên sê reng meş tên darxistin
ji xewnên ne baş tê xeyidandin
hevalên birîndar tên milkirin
li rûpelên lênuska
helbestên romantik tên nivîsandin

hema;

şerr naqede
şîn naqede

keçên dest hene kirî
xortên simbêl nû xudandayî
di darbestada
li ser milê zaroka
bi kenekî mirî vedigerin
bi kenekî mirî vedimirin

hawarrrrr!

satilên bêrîvana hatin qulibandin
rûspî ên hezar sali vegerîyan ji meşa Gandî
dîsa jî rehm neket dilê şerr xwazên dev bi xwîn
li ezmanê kurdistanê bûn kujêr û li ser serê me barîyan

xem nîne! stêrk hene!

ferîdun

wext: wê gavê ez pirr deyndar bûm û min di deve xweda çend kerî pez diçêrand /çavê min li rê bû, ez bawer bûm.Wê bihata guhertin ew jîn û wê ji nû ve bihata niwîsandin dîrok.Zanim ku bawerî her tişte!