X'E Mektup Şiiri - Durmuş Ali Eker

Büyükler düşünür,
Çocuklar oynaşır
Çarşılar insan dolu;
Sevdalı sevdasız
İnsan ölümle anlıyor yalnızlığı
Ben bu gece öldüm
Gök gürlemedi,
Şimşekler çakmadı
Aynada ayrılık gördüm
X’im benim,
Günlerden Çarşamba
İlk haftası Temmuzun
Geride kalan günleri ve gelecekleri
Düşündüm uzun uzun
Bir kabus gibi içimde karanlık
İçime ıslak yağmurlar yağdı çisil çisil
Bir dantel gibi düşüncelerim
Bakışlarım erimiş bakışlarında
Fitili kirlenmiş gözlerimin
Kendi karanlığında çıkmaz bir sokak
Uzanıyorum bu çıkmaza korkarak
Yumak yumak sarılıyorum zamana
Zaman ömrü gündüz geceyi tüketir
Felek yalnız seveni alır kıskacına
Bu şarklı dudaklarımda,
İsmin rüya misali kalsın
Seni unutmayacağım
X’im benim
İsmini kızımın ismine koyacağım
Ben gölge misali erisem de
Seni anmak için
Doyasıya çağıracağım
Yıllar geçecek
Mevsimler değişecek,
Saçların kardan yumak olacak
Yüzlerinde bu çizgiler
Bu izlerde olmayacak
Kefen gibi sarılacak kader yakamıza
Ama mani olamayacak!
Dağlar devrilse, denizler kurusa
Sevgimize
Kıskanıyorum seni benden
Vazgeç demek bu sevdadan
Akıllının nasihati gibi olur deliye
Tutamam unutamam
Biz ikimiz,
Bir dalda büyüyen
Gül ve dikenler gibiyiz
X ‘im benim
Ben bir kez ağladım gözlerimle
Gönlümle her gün
Yiten uykularım
Yenik rüyalarım
Filiz filiz sende yeşillendi
İnsan bu ya
Bazen yaza kış der
Bazen kışa yaz
Kış yaksa soğuk, soğuk
Kavursa Temmuz
Yeter ki gönül istesin
Cehennemi içmeyi
Ateşi tuz olur
Alevi buz
Sensiz istemiyorum seni
Sensiz istemiyorum sesleri
Bakışlarında sen
Çizgi çizgi yeşil
Sensiz tavanı çökmüş dünyanın
Benim için ne değişir.
Dedim ya…
Ben bir kere ağladım gözlerimle
Gönlümle her gün
Ağlamadı kimse bana
Ağlasa ne çıkar
Anlamadı da
Şimdi gönlümce gülmek isterim
Önümde ayrılık
İçimde gurbet olmasa
X ‘im benim
Bir kara masal mıdır yaşamak
Yürünmez bir yol mudur
Bir deniz midir yoksa dipsiz
Elem midir gam mıdır
Kahreden beni böyle
Sevgimidir
Sevdamıdır
Yoksa onur mu?
Başı dumanlı dağlara
Gidişi bitmez göklere
Aya yıldıza renklere
Sevda nedir sorulur mu?
Hepsi yüce
Hepside düşünceden derin
Bana senden yana
Neler neler söylemedi
Kahverengi gözlerin
X ‘im benim
Hani ya o ilk gün
Hani ya
Seninle demir köprüde
Bir kırmızı gülle başlayan
Kaldırımlarda korkak ürkek
Etrafa bakışarak
Nabız gibi attığımız adımlar
O gün bir yay gibi gerilmişti göğsüm
Dışımdan sana
İçimden içime dönmüştüm
Mazi kaynıyor saf ve berrak
Diyecektim ki
Arka arkaya sıralayarak,
Seni evet seni…
Yutkundum diyemedim
Çünkü ben
Anadoluluyum
Övünç duyduğum bir ananın oğluyum
Anadolu aşılmaz bir bilmecemi
Anadolu ayrılmaz bir hecemi
Hayır hayır değildir hiçbirisi
Anadolu bir edeptir
Anadolu bir mekteptir.
X ‘im benim
İşte o günlerden bir gece
Yanarak duyarak sessizce
Oturmuş yazıyordum
Niyeydi o heyecan
Niyeydi o çaba
Ansızın aklıma geldi
Merhaba

Yudum yudum seni içtim bir bir
Dışımın meleği içimin şeytanı oldu
O şiir
Anlamıştım benimki bir sevda sarası
Var mıdır X’im benim
Var mıdır
Aşk kanserinin çaresi
İşte damarlarımda
O kan
Yüreğimde
O kan
Beni acımasızca yakan
O günler çok uzundu
Saatler geçmiyordu
Söyleyeceklerim dilime kelepçe
Her günü bir başka güne itiyordum
Galiba ikinci kez Demir köprüde
İçimi söylemek için
Bir yere otursak diyordum
Gözlerin gülümsüyor
Dudakların titriyordu
Ürkek bir ceylana dönmüştün
Peki kabul dercesine
Mazeretler ileri sürmüştün
Caddeler kalabalıktı
Ama ben yalnızdım
Arkama bakmadan yürüyordum
Çakılmıştın beynime bir çivi gibi
Hep seni düşünüyordum
X ‘im benim
Dikmen tepelerinde bir falcı
Fincanında kader paylaşır.
Mendilinde umut taşır
Ben ne falcıya inanırım
Ne fala
Ben yalnız sana inanırım
Yalnız sana.