X'E Mektup 2 Şiiri - Durmuş Ali Eker

X ‘im benim:
Dün yine saatlerce seni düşündüm
Üç yılı üç ayrı sahnede
Uzun metrajlı film gibi
Tekrar tekrar
Seyrettim sonuna kadar
Dikmen tepelerinin
İnişini yokuşunu,
Gölbaşını,
Gölün başını ve
İstanbul pastanesini
Gönül sergisinin açılış günüydü o gün
O gün ruj renginde bir elbise giymiştin
Saçların söğüt dalları gibi önüne doğru
Nar çiçekleri gibi bakır rengiyle
Çiğ düşmüş çileğe benziyordu dudakların
Tebessümler donuktu peteğinde
Ben önceden hazırladığım
Şiir gibi okuyacağımı sandığım
Söyleyeceklerimin tümünü unutmuştum
Gözlerin gözlerime girdikçe
Bir taşralı havası tutturmuştum
Anlıyordun taşralının havasından
Anlıyordun taşralının sevdasından
Nedenler niçinler nasıllar
Bilmem ki
İki ayrı dünyanın insanları
Nasılda anlaşırlar
X ‘im benim
Saray bekçisi kirpiklerin
Zafer kahramanı bu savaşta
Kalbim harp meydanı
Med ve cezir
Beynimde kefensiz kelimeler
Bir yığındım o an et ve kemik
Bir su kadar saf ve berrak
Bakma gözlerimin gülüşlerine
İçim kaynayarak
Sondan haberli yazıyorum ilki
Bir sevda değil
Sevda humması benimki
Kendi cehennemimde üşüyorum
Kendi içime düşüyorum
Baharla uyanıyorum düşten

Dağ çiçekleri menekşe sümbül
Saksıda yetişse en nadide gül
Altından kafese konsada bülbül
Ne söyler bilirim dillerinden ben
Ne derler bilirim hallerinden ben

X’im benim
Bu ikinci mektubumda neler duydum bir bilsen
Ah anlatabilsem…
Anlatabilsem
Bir roman olsa Gogol’dan
Ölü canlar misali
Bir şarkı olsa Bodler’den
Renkleri sembolize
Mikelanj’dan bir heykel
Ya da Monaliza
Bir tarih olsa
Jan Dark’tan ruhlanan
Alevler içinde başı
Everest kadar yüce
Tarih içinde zamanın sırtında bize akar
Aşkı büyüktür Jan Dark’ın
Leyla kadar
Leyla kimdir?
Bilir misin X’im benim
Leyla bir masal mı?
Leyla mitolojik bir yalan mı?
Leyla bir isim mi yoksa kişi mi?
Hayır hayır
Leyla ne bir isim ne de bir kişidir
Leyla bir milletin
Aşkının öz geçmişidir
Leyla bir lisandır
Nil gibi kıvrıla kıvrıla
Leyla’nın aşkında yoktur
Kıvransa da şeytan
Günah için bir karta
Şeytanın azabına eş
Leyla değil, Klopatra
X ‘im benim
Bu ikinci mektubumda neler duydum bir bilsen
Ah anlatabilsem…
Anlatabilsem
Bir tarih olsa söz edilse Hammurabi
Peygamberi ateşlerde yakmak isteyen
Ben Nemrut’um ben Tanrıyım diyen
Bir sineğin elinde inim inim inleyen
Nemrut’un ateşinin alevleri su,
Odunu balık,
Çağımızda en büyük hastalık
En büyük budalalık
Değil midir X’im benim
İnanmamak
Bu acılar bu sancılar
Bilmem ki yüreklerde
Daha kaç zamandır devam edecek
Sıcak yazın bağrında
Ufka dayalı ovalar var
Susuzluktan bağrı yanık ovalar
Türküler var taa…Ezelden sevda sesleri
Mor belikli kızlar adına yazılmış ağıtlar
Analar var çınar gibi sabır kokar
Şükrüne el değmemiş
Zulmü sevmemiş
Nemrut’a boyun eğmemiş
Bir Saliha
Anzaliha…Anzaliha
Günlerden gecelerden geçerek
Efsanesi bize dek
Frigyalı bir askerin sevgilisi var ya
Denizlerin kızı
Adı Marya
Sen onlardan ne birileri nede birisin
Sen onların en güzeli,meleğisin,
Perisin
Ben
Shakespeare’in Hamlet’deki
Ufkundan düşen
Sevgisinden üşüyen,
Körlerinden biriyim
X’im benim
Adını unuttuğum
Anısını hafızamda tuttuğum
Galiba günlerden Salı
Anafartalar da bir iş hanı civarında
Basit sade bir kahvede
Saklambaç oynarcasına bir köşede
Oturmuş konuşmuştuk
İsteyerek, istemeyerek
Bu yolun sonu çıkmaz diyerek
Aynı yolda haklı konuşup
Haksız yaşıyorduk
Bir gün bile geçmeden
Kızılay’ın göbeğinde
Yeniden buluşuyorduk
O günler:
Yörüngesinden çıkmış
Yıldızlara benziyordum
O günler ben bir yürektim
Volkan gibi
Adımlarım dağ gibi
Duygularım çığ gibi
Kendi gölgeme binili
İpekten kelebektim
Sanki bir bebektim
Yeniden gelecektim
X ‘im benim
Başkentin yokuşu bir değil
Kim bilir kaç tane
Ben bir tanesini bilirim
Adına ayrancı derim
Kıvrım kıvrım bir yol çıkar
Ayrancıdan Hoş dere’ye
Hoş derede yeşil boyalı bir ev var
Hoş bir anlam taşır
Tüm evlerle selamlaşır
Selam kadar yumuşak
Selam kadar tatlı
İki katlı
Alınyazım bir levha var ortasında
Çıkışta sağına düşer yolun
Açık adres üzerinde
Etrafında bu ismin
Güllerin en güzeli
İşte ben o
Adın adına
Yeşil boyalı evdeki
Adından da tatlı
Kadına
Taa yürekten vurulmuştum.