Wuşen Şiiri - Yusuf Kartoz

Anılardan bir demet sizlere; yetmşdokuza aiddi,
Öğretim yılı bitimi sonrası evime geri gelinmişdi,
İlk yapılan işte daima evlerinin önüne gidmekdi,
Hayred edeceksiniz ıssız,kimsesiz bir deyişikdi,
Gidmeleri ile büyük şok yaşandı çaresiz; öğrenildi,
Naled olsun deyip; her şeyi silip unutmak istendi.

Geçen senelerden sonra seksenikiye sıra geldi,
Protez staj sonu ile okulda artık tamen bidmişdi,
Çıkışı alıp oyalanmadan,hemen eve dönülmüşdü,
Uzun okul hayatımda; nihayetinde artık bidmişdi,
Artık özğürdüm ne okul vardı,nede istanbul vardı,
Anneme nazla; günler neşe dolu geçip gidiyordu.

O ise anılardan bile çıkmak üzeriydi,hiç aramadı,
Göç etmeleri sonrası arkada uyarıcıda bırakmadı,
Zaten hayatta su misali,onsuzda geçip gidiyordu,
İnanın bir gece mechul gufapl gönderilere başladı,
Salhaneye yerleşdiklerini gülerek anladmaktaydı,
İnanın fallar dışında raslantı ile aranılıp bulunmazdı.

Nehıj,gönderisini sloğanmış gibi deyiştirip yeniledi,
Evlendim; mutluyum; memnunumu sıralayıp geçdi,
Pıwutı bulmuş ya; kolayca harcayıp elden çıkardı.,
Çöp gibi hayatından çıkarılıp atılmakta beni sarsdı,
Nasıl kabullenebildiğime hala şaşıyorum; bilinmedi,
Bizim sevdamız wubeten deyildi hiçte anlayamadı.

Mıgoj,iletilere yeni boyudlarda ekleyip renklendirdi,
Bir kızım oldu; çok mutluyumu keyifle söyleyip geçdi,
Çıldırmak üzereydim,söyleyiniz artık suç kimdeydi,
Ekilip bitirilen kişi bensem; ya kendileri ne olabilirdi,
Beceriksizce,düşünmeden ğerı harcayıp mutlu olmalı,
Küstahlık saymayınız; özür dilemekte hiç zor olmamalı.