geri çekilmek
ama ileri gitmek
seslerin ötesine geçmek
izlerin ötesine geçmek
ötesine geçmek özlemin
dokunmanın
birbirini dokumanın...
yaşam ve ölüm içiçe kıvrılırken
yaşamın ve ölümün
ötesine geçmek
uzat elini
Aynur UluçKayıt Tarihi : 19.12.2008 09:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Korktum bu şiirden.
Bir nesneni başı ve sonu neresidir?
Başımız bedenimizin başı mıdır, yoksa ayaklarımız mı? Hangisiyle gidiyoruz.?
Salt sözcüğünün kıvamı resme ve şiire nasıl uyarlanır?
iki adım geri çekilmenin on adım ileri götürüşündeki sır nedir?
Gökgürültüsü neden şimşekten sonra duyuluyor önceden kükremesine rağmen. Işık hızına yetişemediğinden.
Atılmayan adımın izi olur mu? Olur gö re bi len ler de çok az olur.
Özlem ötesi, kavuşmanın yok ettiği bir kavram olabilir mi?
Dokunmanın ötesi duygunun yok oluş sarhoşluğu olabilir mi?
Şimdi sakinleşme sırası.
Şiir sessiz mahşer günüydü.
Işık hızına erişilerek zaman yolculuğuydu farkında olunmayan.
Şiir tenselliği cinselliği yok ediyordu.
Görünmeyen bir yangın yeri var şiirin iki tire işaretinde.
Dişim gıcırdadı. Işık kelebekleri dokundu bana.
Şimdi daha da sakinleşmeliyim.
Şiir yeryüzünde iz bırakmadan uçarken.
İyi ki elleri kanatları değildi, uzattı elini kurtuldum.
Dalların zirvesindeyiz ancak
Yarı yoldan ziyade yerden uzak
Yarı yoldan ziyade mâha yakın
Ahmed Haşim
TÜM YORUMLAR (4)