Günler sıkıcı çekilmez olmaya başladı,
Yanlız yaşayan için ise daha bir sıkcı,
Geçmekte olan her saat biteviye ayni,
Ne kadar yenilik aranırsanız problemli,
Yeni denemde istemeden çıkıyor eski,
O tecrübeler anımsanır şimdi sırasımı,
İlgilenilebilecek konularda hep belirli,
Bedbinlik uyandırmaktadır; nede sıkıcı,
Bir süre oyalar diye tırnaklarda kesildi,
Yapmanız elzem olan işte anımsandı,
Neden hepte ben deyipte vazgeçildi,
Kendinizin dışında hiçte bulunmazdı,
İstemedende olsa bu ertelenecekdi,
Minik hanım nasıl çözüm bulabilirdi,
İster istemez hep inatçılığı hatırlandı,
Sebeb yokken dirençle gak diyemedi,
Onun sırları hiç mechul şeyler deyildi,
Yapılan oyun bozanlığıda giz kalamadı,
Kendine sıra geldi,nereye kaçacakdı,
Onu hiç kovalayan yok kendi anlamalı,
Görev artık vefa turşucusuna burakıldı.
Kayıt Tarihi : 15.5.2009 21:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Kartoz](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/15/wojen.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!