Without İdentity İn The Face

Kollarında ölümümü uyuturdum çogu kez
çogu kez; odamdaki o kırık tuglalarla sevişirdin sen - kanatırken ruhunu yavaş yavaş o bilinmezliğe...

Yokluğumdan ögrendiğin herşeye susup sırtını döndüğün zamanlarda
yakardın içindeki kibirliliği ve sonrası hiç bir şey olmamış gibi tekrardan dogardın ana rahminden ruhumun adsız çöllerine - yeniden...
Üzerindeki kir Aşktı sevğili;
yersizlikti
umudu kaybetmemeydi
sesiz bir çıglığın gecelere vurduğu neşterdi...
Şimdi biliyorsun -
asar gibisin çünkü; tüm günahları naftelinlercesine içindeki o boşlugun kırık askılarına - yeniden...