William Shakespeare 2.sone

Sardığında çehreni, kırk yılın kışı,
Ve hüsnün mabedini, o derin izler,
Genç, mağrur bir libas ki, çeker bakışı
Paçavra olur o gün, üç kuruş eder.
Sorulur bir bir, nerde o güzellikler,
O görkemli günlerin, nedir mirası,
Söyler, o çukurlarına sinmiş gözler,
O şükürsüz israfı, o ihtirası,
Hakkı nedir, bu nimetin, nedir külfeti
Sor kendine, 'Sevimli çocuğum benim,
Verir mi bu hesabı, bu kefareti'
Ki kanıtı verasetin, bu yüz bu resim.
Budur sen yaşlanınca, yeni olacak,
Üşüyünce için bak,akar sımsıcak.