William Shakespeare 12.sone

Saydım da günleri, bir biri sıra,
Güneş batmış, gün, leylâya dönmüş,
Okunmuş meğerse, en güzel mısrâ
Zülfünün siyâhı, beyzâya dönmüş.
Ulu çınar kuru, solmuş yapraklar,
Kuzular oynardı ya gölgesinde.
Hasat olmuş gitmiş, yeşil başaklar,
Deste deste, bir atın terkisinde.
Ve hüsn-ü cemâlin ki katle ferman,
Yiter gider gülüm, niceler yitti.
Ne güzeller geldi de,bunca zaman,
Görüp doğanları, ölüp de gitti.
Zaman, zalim zaman, sen de ölürsün,
Bir soy ver soyundan, şanın yürüsün.