Wiliam Shakespeare Gönderme

William Shakespeare ne demiş:
Gezinen bir gölgedir hayat, gariban bir aktör
sahnede bir ileri bir geri saatini doldurur
ve sonra duyulmaz olur sesi, bir masaldır
gürültücü bir salağın anlattığı
ki yoktur hiçbir anlamı.

Dünyalık duyguların etkisiyle söylemiş
Maneviyatsız duygular demek böyleymiş
Gezinen bir gölgedir hayat kendi gölgesi
Gölge aslından bir yansıma varlığıyla
Hayat gölgesiyle ilerler bir ileri geri gitmez
İçini sevgiyle Salih amel ile doldurursan bitmez
Gitse de sesi duyulmasa da senden bir parça vardır
Masallar uydurmadır hayat bir gerçek hakikat
Hayat zaman bize emanet içinde biz olan
İçini güllerle gülücüklerle biz dolduran
Bizi daha sonra bulan
Yok olmayan bekleyen içinde biz olan
İçindeki sevgimizle amellerimizle
Hayat zaman anlamlı olan bizi ahirete taşıyan
Gölgeyi aslı ile birleştiren
Anlam mana anlayış idrak ile dolu olan hayat zaman
Zaman ve namaz kul onsuz olmaz
Zaman namazsız olmaz değersiz olmaz solmaz
Aslına bakarsan bir zaman sonra her şey yoklukla yok olacak
İşte yok olan hayatın içine biz neyi sakladık ise
Gelip bizi bulacak yok olan olmayacak
Var olandan aldığımız imanla şefkatle merhametle
Bir salağın anlattığı değil ancak salağın anlamadığı
Var olandan var edilene verilen içi doldurulan bir sır küpü hazine
Açılınca salağın şaşkınlığıyla baktığı yine anlayamadığı olacak

Eyvah anlamı varmış hayatın bir gölge değilmiş dediği
Bir dost yaren yolda ki arkadaş var edenden hediye
Derken anlamsız kalacak anlamsız olacak
Bildiğin anlamsız dersen anlamsıza koşarsın
Bildiğini anlamalı ile doldurursan anlamlı olana koşarsın
Hayat gariban onu oynayan aktör gariban olsa da
Maneviyatla olursa kazancı bitmez verdikçe çoğalır
Garibanı yokluk içinde bitmiş bilen biter gider
Gariban verdiği sardığı ile çoğalır yeşerir solmaz
Güller gibi açar kokar kokusu alemi sarar yok olmaz

Fikir dünyalık olursa zikirde dünyalık olur
Fikirsizi anlamsızlık bulur anlamlı sanır sanmayın mutlu olur
Anlamsızlık içinde hiçliğin gölgesi peşine düşer yorulur
Ahirette sonsuz bir canla dirilen yeniden var olan insan
Taşıdığı hakikat olan hayatla geçen zaman buluşur o an
Bilir o ana imanlı kul hayat zaman yok olmayan varan
İçinde sakladığı ile o an kendine sarılan
Fikri zikri duygusu hissi ile ya var olur ya da yok olur insan

Taşırsan yok olanı yok olursun o an
Taşırsan var edenden bir parça
Yok olmaz hep var olursun her zaman
Bir derman
Bir saran
Bir koşan
Seni görünce coşan
Sana varan
İyileşir şimdi yaran
Emanettir sana vermiştir yaratan
Emanet bilen onu soldurtmayan
Emanet bilmeyen solduran
Dünyada yokluk var diyerek kuduran
Yakan yıkan
Aramayan
Bulmayan
Arayan
Bulan insan
Hayatla zamanla imanla dolduran
Karşılığını alan
Hayat zamanla var olan
Var edenden gelen
Var olanın var edene verdiğiyle
İçi boş değil doldurarak varan
Karşıda hayat zamanla hak huzurunda duran
Hayat anlamsız boş diyen salağın eyvah diyerek
Feryat sancısıyla yanıldım eyvah dediği an
Hayat zaman bir can
Cana ulaştıran bir köprü
İçinde hakka karşı kulun doldurduğu şükrü
Hoşgörü yukarı çıkaran asansörü
Değil hayat zaman bir sömürü aracı
Böyle bilirsen sömürü aracı sen hayat ve zamanı
Anlarsın bilirsin mezarda sömürü neymiş o anı
Hayat zaman Rahman’dan bize verilen mühürlü heybe
Gönül gözü hakkın yönü Nur Nebi Nur Kur’an da bir kubbe
Altında oturduğumuz gönülleri gönül bildiğimiz bir hutbe
Değil bir harabe içinde gülümse de gülümsetse de bir garip
Bize her şeyi anlatan bir hatip bir kitap
İçini doldururuz kalmayız biz bitap

Mehmet Aluç /Kul Mehmet