Wext û zar Şiiri - Sezgin Barış

Mümkün olsaydı eğer bundan bi 10 yıl öncesini tekrar yaşamak isterdim...
Üç numara saçlarım, lastik ayakkabilarim, 35 derece de sırtıma  yapışan naylon t-shortüm,yırtık pantolonum ve kanayan dizime rağmen tekrar gülmek/gülerken  küfür etmek  isterdim.
Dağlı/taşlı bir cografya da esmer bir kimliksiz olmak isterdim.
Her bir dağı birer şehir eyleyip,dağlar(şehirler) arası  yolculuk yapmak isterdim.
Derede çırılçıplak yüzmek, pet şişeyle top oynamak, yalın ayak koşmak isterdim.
Bir kıza sevdalanmak, çirkin bir yazım olasına rağmenona bir mektup hatta bir şiir yazmak isterdim.
Gönderecek c'esaretim olmadığından o mektubu cebimde taşımak isterdim.
Yaptığım ilk hırsızlığı elime yüzüme bulaştırmamak isterdim.
Göğüs kafesimi parçalarcasına atan kalbime rağmen kavgaya karışmak, yediğim ilk dayağı ve burnumdaki kan kokusunu unutma(ma)k isterdim.
Okula ilk kaydolduğumda devletle hiç tanışmamış olmak  isterdim.
Kürtçe ıslık çalıp,zazaca şarkı söyleyip türkceyi unutmak isterdim.
Ahmet kayayı ilk dinlediğim gece,sabaha kadar uyumamak isterdim.
Yagmurda sırılsıklam ıslanıp
Yagmuru ,Buğday Tarlasın da çatlayan dudaklarımla öpmek isterdim.
Gökkuşağını alıp sevdigim kıza götürmek isterdim.
İkiyüz koyuna üc günde alışmak isterdim.
Ziyaret dağının eteğinde, ekmek arası torak yiyip üstüne kaçak çayı ensturuman etmek isterdim.
Gecenin ve mezranın sessizliğini bozan, kuşlar, kurbağalar ve derenin oluşturdugu orkestraya ıslık ile eşlik etmek isterdim.
Sırtımı toprağa verip, yıldızları saymak,sayamayacağımı anlayınca da  pes edip uyumak isterdim.
Ve
İstanbulu hic merak etmeyip, büyükşehirlere hic gelmemiş olmak isterdim.

Onyedişubatikibinonsekizgünlerdenhiçlik.