İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Ben kimim bilmiyorum bazen. Bazen çok şeyim, bazen hiçbir şey. İnsanlara fazla geldiğim de oldu, eksik kaldığım da. Ama hep içimde bir şey vardı—tarifi zor, ama hep orada duran bir şey. Belki bir şiir, belki bir sızı. Çok düşündüm, az konuştum. Gülüp geçtim çoğuna, ama bazıları içime takıldı, sessizce kanadı. Hayatla kavgam yok aslında, sadece bazı şeyleri sindirmem uzun sürüyor. Yine de buradayım, hala buradayım. Çünkü içimde hâlâ anlatılmamış bir hikâye var. Belki kendime, belki birine… Kim bi ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!