Ben kimim bilmiyorum bazen. Bazen çok şeyim, bazen hiçbir şey. İnsanlara fazla geldiğim de oldu, eksik kaldığım da. Ama hep içimde bir şey vardı—tarifi zor, ama hep orada duran bir şey. Belki bir şiir, belki bir sızı. Çok düşündüm, az konuştum. Gülüp geçtim çoğuna, ama bazıları içime takıldı, sessizce kanadı. Hayatla kavgam yok aslında, sadece bazı şeyleri sindirmem uzun sürüyor. Yine de buradayım, hala buradayım. Çünkü içimde hâlâ anlatılmamış bir hikâye var. Belki kendime, belki birine… Kim bilir?
Saymadım kaç tane ihanetin yükü boynumda
Dizilerce gelirler hainler yanıma
Azalır sanarsın azalır, kumlar sahilde
Hiç bir şey istemem sadece kumları alın gibi düşünceler
Boğuluyorum kalk gel nerdeysen
Cânânın gül yüzü gönlümde açar bülbüller,
Aşkınla mest olmuşum, sensizlik hâlâ derdüm.
Gamzenin cezbesine kapılır gönlüm,
Gözlerinde kaybolurum, sevdanın yüreklere serdüşüm.
Aşk dediğin garip bir duygu,
Bazen şairane, bazen de tuhaf bir huydu.
Kalbimde bir yangındı, alev alev yanan,
Şimdi harlanmayan bir köz oldu, ne oldu?
Bize çok günah oldu.
O gündü hızlandı arabalar
Şehrin gürültüsünden duyulmaz oldu gidişin
Hızla giden arabalardaydın belkide
Belkide yavaşça ölen bende
Tek gerçek vardı bir bende
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!