Vuslatla Gülmüş İdim Ben

Turaptan halkolup rûh verilince
Cenneti â’lâ’da bir hoş idim ben
Meleklerin üstünde yükselince
Cem’i mevcûdatta bir baş idim ben

Kalk; emri gelince namazla zekât
Üstüne Bismillâh diyerek, takat
İhsan edince de fıtratan hilkat
Meleklere emir olmuş idim ben

Meleklere; varlıkların resmini
“Söyleyin” dedi gösterip cismini
Bilmediler mahlûkatın ismini
İlâhi esrarla bulmuş idim ben

“Âdem söyle” diye emri alınca
Aklım idrak ile dalgalanınca
Hepsinin ismini dedim hâlınca
Görmeyen göze sokulmuş idim ben

Eşref-i mahlûkatla taltif eden
İdrak et iblise lâneti neden?
Firdevsi â’lânın köşküne giden
Meskenim Cennette kalmış idim ben

Her şeye “itâat et dedi ona,
Şu ağaçtır memnû kıldığım sana
Yaklaşırsan zûlüm edersin cana”
Deyince; merâkla dolmuş idim ben

İblis geldi dedi cennetten kalman
Bu ağaçtan senin, gıdanı alman
Sonra gayri mümkün senin ölmen
Defol lâin diye bilmiş idim ben

Ben kovunca Havva olmuş gidilen
Zenne ya, akıllı, doğruyu bilen!
Lezzetlidir diye iknâ edilen
Havva’nın elinden almış idim ben

Kader beşiğine yattığım için
Dünyâ sevdasına battığım için
Havva verdiğinden tattığım için
Fenâ âleminde bomboş idim ben

“Nefsi emmaredir gemiye binin
İblis neydi cennette işin senin?
Üçünüzde düşman olarak inin”
İhtârı Hak ile solmuş idim ben

İmtihân meydanı dolsun diyerek
Meskeni dünyada olsun diyerek
Ana evlâdını bulsun diyerek
İzni ilâhiyle gelmiş idim ben

Üç yüz sene hasret ile ağladım
Âşkı dile verip Hakk’a bağladım
Şefaatçim sensin Ahmed evlâdım
Deyince; vuslatla gülmüş idim ben

İSLÂMİ: bilinmez, sinin kaçında
Kavuştuk Havva’yla dehrin içinde
Seyrederiz Melekül mevt göçünde
Yurda gitmek için ölmüş idim ben

25 Kasım 2019