Vuslatında Hasret Ettin Beni Kendine

Hayatımın ilkbaharında tanımıştım seni,
Aşka uzakken ansızın tutmuştun elimi,
Ve ansızın oldu gidişin öksüz bırakıp yüreğimi!

Vuslat hayaliyle açılırdık yelda gecelere,
En güzel çağında hayatın bir med cezir bıraktın yüreğimde!
Şimdi ise hayallerimiz mahkum oldu ümit denizinde!

Hasretin rüzgarıydı bizi savuran,
Oysa ki hasretti bizi bize bağlayan,
Dilim değildi yâr hücrelerimdi 'ÖMRÜM' diye haykıran!

Onca zaman kandırmışsın o yaşlı gözlerinle,
Bense harap etmişim kendimi aşk diye diye!
Ve sen ey sevgili vuslatında hasret ettin beni kendine...